#WOT: Geluk

Ik volg al een tijdje het blog van met-k.com, of eigenlijk volg ik haar op Twitter en lees ik zo af en toe een linkje dat interessant lijkt. En die zijn dan ook interessant.

#WOT is zo iets. 1 woord, op donderdag.

Geluk.

Geluk was dinsdagavond, zo rond half 12 ongeveer. Ik zat in de trein naar huis vanuit Amsterdam waar ik bij een bijeenkomst was geweest met interessante sprekers, over een volledig nieuw onderwerp waar ik eigenlijk maar weinig van af dacht te weten. Het bleek een erg goede avond wat net een beetje extra deed.

Want het goede gevoel was eigenlijk al een paar dagen daarvoor begonnen. In het weekend, met heerlijk weer, gewoon een beetje door de stad dwalen waar vanalles aan de gang was. En toen maandag, waar de werkdag begon met een overleg voor een nieuw spannend project en ik later op de dag een mailtje kreeg van een manager dat hij mijn naam bij iemand had gedropt voor een mogelijke klus. En dinsdag begon met yoga, daarna een ochtend stijladvies, lunchen in mijn vroegere knusse woonstad en naar huis met veel ideeën.

Toen ik op de trein stapte naar die bijeenkomst wist ik het niet zo goed. Ik kende er niemand, ik wist eigenlijk niet waar het over zou gaan, maar goed - ik wil nou eenmaal netwerken, dus kom op machi, dit hoort daar bij en moet je ook kunnen.

Maar gaandeweg de avond viel het allemaal een beetje op zijn plek. Ik wist eigenlijk wel waar dit over ging, en ik heb daar eigen ideeën over. En hey, ik kan daar slimme vragen over stellen. Maar dan de borrel... Waar ik ook ineens boeiende gesprekken had nadat ik was aangesloten bij het eerste de beste groepje. En plotseling was er ook een idee om een soortgelijk event te doen in Den Haag.

In de trein terug naar huis schreef ik een stukje voor een ander blog over de avond, staarde ik uit het raam en dronk ik langzaam mijn thee. Maar er borrelde wel wat. En dat werd steeds overweldigender. Een alleroverheersend gevoel dat ik zo ontzettend zeker weet dat er de komende maanden een hoop spannende en mooie dingen gaan gebeuren. Dat ik zeker weet dat ik op de een of andere manier professioneel goede stappen kan maken - en misschien wel in mijn eentje als ZP'er. Maar wat en wanneer en hoe: geen idee. Maar dat het gaat gebeuren dat weet ik zeker.

Geluk, dus. Dat ik de vrijheid heb om te ontdekken wat die ontzettend mooie dingen gaan zijn. En dat ik - eindelijk? - heel diep het vertrouwen voel dat ik me daar geen zorgen over hoef te maken. Ik loop deze week een beetje op wolken. Fijn.