Vervreemdend. Drie dagen na de dansvoorstelling LaLa#4 is dat het woord wat me nog het meeste bij blijft van deze voorstelling.
Vervreemdend in geluid. Vervreemdend in beeld. De openingsscene is bijvoorbeeld een alleen dansende vrouw – maar van haar zie je alleen haar benen. Haar bovenlijf wordt volledig opgeslokt door een verzameling ballonnen bij elkaar gehouden door een donker omhulsel. Maar de bewegingen fascineren. Achteraf licht de maakster van de voorstelling toe dat ze juist sterk visueel is ingesteld – en dat de voorstelling dus juist probeert sterke beelden neer te zetten.
Deze sterke beelden blijven de hele avond terugkomen. Ook door dat gewerkt wordt met media die je niet verwacht bij moderne dans: een gedeelte wordt volledig beheerst door een groot videoscherm.
De voorstelling bevat meerdere onderdelen die niet allemaal bij elkaar lijken te passen. De verschillende dansstijlen maken het soms lastig om te blijven begrijpen. De mooiste stukken zijn die op een luchtbed – het lijkt wel alsof de dansers zweven, alsof ze in een zwaartekrachtvrije ruimte zijn zo vloeiend zijn hun bewegingen.
Niet de meest makkelijke of voor de hand liggende voorstelling dus, maar delen ervan zijn fascinerend juist vanwege het gebruik van sterke beelden in combinatie met krachtige dans. En het heeft mij nieuwsgierig gemaakt naar ander werk van LaLa.
LaLa#4 is nog een paar avonden te zien. Maar je kan natuurlijk ook naar een volgende Blind Date theater voorstelling gaan om nieuw talent te ontdekken!
No comments:
Post a Comment